Jeep Grand Cherokee 5.2 V8 - Land Rover Discovery 3.9 V8i
Οδηγούν το χορό!Τα δύο κορυφαία από πλευράς κινητήρα jeep αποτελούν
ταυτοχρόνως δύο πασίγνωστα ονόματα στο χώρο των
πολυτελών οχημάτων εκτός δρόμου.
Αμφότερα, βεβαίως, κοστίζουν μια περιουσία αλλά αυτό
είναι μάλλον αναπόφευκτο.
TA ΔΥΟ αυτοκίνητα είναι γνωστά στους αναγνώστες του
περιοδικού, καθώς έχουμε ήδη παρουσιάσει και δοκιμάσει στο
παρελθόν τις μικρότερες -από πλευράς κινητήρα- εκδόσεις.
Βέβαια, όταν μιλάμε για _μικρότερη έκδοση_ στο Γκραν Τσερόκι,
αναφερόμαστε στην_ 4άλιτρη έκδοση, ενώ πολύ πιο_ λογικό το
εγγλέζικο Ντισκάβερι διαθέτει μια μικρότερη έκδοση με
4κύλινδρο εν σειρά κινητήρα 2.0 λίτρων. Το τελευταίο όμως έχει
και άλλους λόγους που κάνουν επίκαιρη μια -ακόμη- παρουσίασή
του. Ένα μάλλον εκτεταμένο face-lift έχει δώσει στο κλασικό
πλέον τετρακίνητο όχημα την απαραίτητη ανανεωμένη εμφάνιση που
του επιτρέπει να παραμένει ανταγωνιστικό. Νέα μάσκα και
αλλαγές στις λεπτομέρειες εξωτερικά, νέο ταμπλό και διακόπτες
στο εσωτερικό με ταυτόχρονη βελτίωση της εργονομίας η οποία
ποτέ στο παρελθόν δεν ήταν το ισχυρό σημείο των Λαντ-Ρόβερ.
Από την πλευρά του το 5άλιτρο Γκραντ-Τσερόκι που αποτελεί την
κορυφαία έκδοση της σειράς, δεν διαφοροποιείται σε σχέση με το
αμέσως μικρότερο μοντέλο.
Με διαφορετική φιλοσοφία -και αποδεδειγμένη πρακτικότητα-
αμάξωμα που θυμίζει περισσότερο_ υπερυψωμένο στέσιον παρά
καθαρόαιμο τζιπ, το Γκραν Τσερόκι είναι 20 σχεδόν εκατοστά πιο
κοντό σε συνολικό μήκος από το Ντισκάβερι και αρκετά πιο
χαμηλό, καθώς δεν διαθέτει υπερυψωμένη οροφή όπως το αγγλικό
αυτοκίνητο.
Αρκεί μια ματιά, για να αντιληφθεί ο παρατηρητής ότι τα δύο
αυτοκίνητα δεν _συναντιούνται_ πουθενά σχεδιαστικά, αν και το
καθένα διαθέτει ξεχωριστή προσωπικότητα και σχήμα με ιδιόμορφη
αισθητική που σαφώς ξεχωρίζει στο δρόμο.
Περισσότερο επιβατικό στην εμφάνιση το Γκραν Τσερόκι, θα
μπορούσε να αποτελεί ακόμη και το μοναδικό επιβατικό της
οικογένειας, ενώ αντίθετα το Ντισκάβερι ακολουθεί κατά πόδας
την εγγλέζικη φιλοσοφία για τα πολυτελή οχήματα παντός καιρού
και εδάφους.
Παρόμοια διαφοροποίηση υπάρχει και στο εσωτερικό των δύο
αυτοκινήτων.
Θα πρέπει εξαρχής να πούμε ότι αμφότερα, προερχόμενα από δύο
διαμετρικά αντίθετες σχολές -την αμερικανική και την αγγλική-
προσεγγίζουν με διαφορετικό τρόπο το ίδιο θέμα. H απλότητα
κατασκευής είναι το βασικό χαρακτηριστικό του μεγάλου Τσερόκι,
έστω κι αν αυτή η έκδοση σε επίπεδο εξοπλισμού διαθέτει όχι
απλώς τα πάντα αλλά και κάτι παραπάνω. O οδηγός έχει στη
διάθεσή του όλα όσα περιμένει να υπάρχουν σε ένα πολυτελές
οικογενειακό, κάτι που συμβαίνει -να το επαναλάβουμε- σε
υπερθετικό βαθμό.
Από την πλευρά του το Ντισκάβερι με το μεγάλο κινητήρα και το
αναβαθμισμένο εσωτερικό διατηρεί τη δική του ιδιαιτερότητα
χάρη στο υπερυψωμένο εσωτερικό, τις μεγάλες γυάλινες
επιφάνειες και τα αναδιπλούμενα πλευρικά καθίσματα στο χώρο
αποσκευών.
Αμφότερα τα αυτοκίνητα έχουν αναβαθμισμένη ποιότητα
κατασκευής, παραδεκτό φινίρισμα και καλής ποιότητας υλικά.
Οι χώροι συνηγορούν υπέρ του Ντισκάβερι το οποίο εκτός από το
μεγαλύτερο χώρο για τους επιβάτες διαθέτει και μεγαλύτερο χώρο
αποσκευών. Το αμερικανικό αυτοκίνητο υστερεί εδώ καθώς ο
εφεδρικός τροχός είναι τοποθετημένος στο εσωτερικό κλέβοντας
φυσικά πολύτιμο χώρο.
Κινητήρες-Μηχανικά μέρη
Εδώ υπάρχουν οι βασικές διαφορές ανάμεσα στις εκδόσεις των δύο
αυτοκινήτων με τους μικρότερους κινητήρες στα 2.0 και 4.0
λίτρα.
Οι κορυφαίες αυτές εκδόσεις διαθέτουν κάτω από το καπό V8
κινητήρες με περιεχόμενη γωνία 90ψ τοποθετημένους φυσικά στο
διαμήκη άξονα.
Και στα δύο οι διαστάσεις των κυλίνδρων είναι υπερτετράγωνες,
ενώ συνολική χωρητικότητα φτάνει στην περίπτωση του μεγάλου
Τσερόκι τα 5.210 κ.εκ. και στο Ντισκάβερι τα 3.947 κ.εκ. H
απόδοση είναι 212 και 182 ίπποι αντίστοιχα.
Το σύστημα τροφοδοσίας γίνεται με ψεκασμό πολλαπλών σημείων,
ενώ υπάρχει ένας εκκεντροφόρος επικεφαλής και στους δύο
κινητήρες.
Τα κιβώτια ταχυτήτων -όπως αρμόζει σ_ αυτού του είδους τα
αυτοκίνητα- είναι αυτόματα με 4 σχέσεις, η δε τετρακίνηση
είναι μόνιμη.
Μεγάλο Τσερόκι και Ντισκάβερι διαθέτουν αναρτήσεις οι οποίες,
αν και είναι διαφορετικά ρυθμισμένες, έχουν κοινά γνωρίσματα.
?καμπτοι άξονες λοιπόν εμπρός-πίσω, με διαμήκεις ράβδους
στήριξης, ελατήρια στην περίπτωση του Ντισκάβερι και ράβδους
Πανάρ στην περίπτωση του Τσερόκι.
Κοινά σχεδόν είναι και τα συστήματα πέδησης, καθώς αμφότερα τα
οχήματα έχουν αεριζόμενους δίσκους εμπρός, απλούς πίσω και
στάνταρ το σύστημα ABS.
Τέλος, τα συστήματα διεύθυνσης είναι υποβοηθούμενα με
επανακυκλοφορούντα σφαιρίδια. Το σύστημα διεύθυνσης στο Μεγάλο
Τσερόκι είναι σαφώς πιο γρήγορο από αυτό του Ντισκάβερι
έχοντας 3.2 στροφές απ_ άκρη σ_ άκρη έναντι 3.6 του Λαντ
Ρόβερ.
Απόδοση-Επιδόσεις-Οδική Συμπεριφορά
Τα δύο αυτοκίνητα, όντας από τα κορυφαία του χώρου,
αντιπροσωπεύουν επίσης δύο διαφορετικές σχολές και μάλιστα
σχολές που έμαθαν στον κόσμο τι σημαίνει jeeping. Όχι μόνο με
την έννοια τού πώς ανεβαίνεις σε ένα βουνό από το μονομάτι ή
πώς σκαρφαλώνεις σε ένα ανάχωμα, αλλά πώς μπορείς με ένα
αυτοκίνητο το πρωί να είσαι στην_ Πίνδο και το βράδυ στο
Μέγαρο Μουσικής.
Αμφότερα μπορούν να κινηθούν άνετα, εύκολα και γρήγορα μέσα
στην πόλη και εξίσου καλά -ή και καλύτερα- εκεί που απλώς δεν
υπάρχουν δρόμοι.
Δεν προσφέρονται βεβαίως για _κόντρες_ στα φανάρια, δεν
στρίβουν με την αμεσότητα ενός καλού επιβατικού, αλλά αυτό
ουδόλως μειώνει την αξία τους, καθώς αντικειμενικά η οδική
τους συμπεριφορά είναι ασφαλέστατη και προβλέψιμη.
Το Μεγάλο Τσερόκι υπερτερεί σ_ αυτό που έχουμε συνηθίσει να
λέμε _καθημερινή οδήγηση_. Διαθέτει καλύτερη θέση για τον
οδηγό, καταφέρνει να κρύβει τον όγκο του μέσα στην πόλη, έχει
ελαφρύ σύστημα διεύθυνσης, καλή περιφερειακή ορατότητα,
αποτελεσματικά φρένα.
Το Ντισκάβερι, από την άλλη, είναι σε όλες τις καταστάσεις πιο
άνετο για οδηγό και επιβάτες και χάρη στις βελτιώσεις του
ξανασχεδιασμένου εσωτερικού προσφέρει πλέον καλύτερη
εργονομία.
Στους δρόμους με συνεχείς στροφές γέρνει αρκετά, χωρίς όμως να
επηρεάζεται η οδική συμπεριφορά του η οποία σε γενικές γραμμές
είναι ουδέτερη. Το Τσερόκι, αντίθετα, είναι περισσότερο
υποστροφικό, γέρνει πάντως λιγότερο σε δρόμους με συνεχείς
στροφές, ενώ δεν λείπουν και οι μετατοπίσεις του πίσω άξονα
στους κακούς δρόμους. Το φαινόμενο σε μικρότερο πάντως βαθμό
υπάρχει και στο Ντισκάβερι και είναι κάτι που θα πρέπει να
συνηθίσει έτσι ή αλλιώς ο οδηγός.
Έχοντας καλύτερες συνολικά επιδόσεις στο δρόμο και πιο άμεση
αίσθηση, το Μεγάλο Τσερόκι έχει τη δυνατότητα να κινείται όπως
ένα καλό τετρακίνητο επιβατικό το οποίο επιπλέον
ανταποκρίνεται άμεσα στις εντολές του οδηγού του. Λαμβάνοντας
υπόψη ότι διαθέτει πολύ μεγαλύτερο κινητήρα -συνεπώς δεν
τίθεται θέμα σύγκρισης με τον κατά πολύ μικρότερο κινητήρα του
Ντισκάβερι- οι επιδόσεις του στο δρόμο είναι εντυπωσιακές. Τα
0-100 καλύπτονται σε 9.4 δευτ., το χιλιόμετρο από στάση σε
32.3 δευτ. ενώ η τελική του ταχύτητα ξεπερνά ελαφρώς τα 182
πραγματικά χιλιόμετρα/ώρα.
Αντίστοιχα το Ντισκάβερι καλύπτει τα 0-100 σε 12.9 δευτ.
(έναντι 15.6 δευτ. του δίλιτρου μοντέλου) το χιλιόμετρο σε σε
35 δευτ. (δίλιτρο 36.9) και η τελική του ταχύτητα φτάνει τα
170 χλμ./ώρα.
Επιδόσεις ικανοποιητικές για το μέγεθος και το χαρακτήρα του
αυτοκινήτου.
Το μεγάλο όμως πλεονέκτημα του αγγλικού αυτοκινήτου είναι ο
τρόπος με τον οποίο καταφέρνει να κινείται στα εκτός δρόμου
κομμάτια.
Παραδοσιακά τα Ντισκάβερι συμπεριφέρονταν περίφημα στο χώμα,
έχοντας τη δυνατότητα να περνούν από παντού, δίνοντας μάλιστα
σε οδηγό και επιβάτες την αίσθηση ότι τίποτε με αυτό το
αυτοκίνητο δεν είναι δύσκολο.
Οι καλορυθμισμένες αναρτήσεις με τις μεγάλες διαδρομές, η
άφθονη ροπή του 4άλιτρου κινητήρα, η μόνιμη τετρακίνηση και η
αντοχή του αμαξώματος συνδυάζονται σε ένα _πακέτο_ που
συνολικά χαρακτηρίζει το _μεγάλο_ Ντισκάβερι ως ένα από τα
απόλυτα οχήματα παντός καιρού και εδάφους.
Το αμερικανικό αυτοκίνητο ακολουθεί κατά πόδας, καθώς μπορεί
κι αυτό να κάνει τα πάντα, με λιγότερη όμως άνεση για οδηγό
και επιβάτες. Ίσως είναι οριακές οι διαφορές καθώς και στην
περίπτωση του Μεγάλου Τσερόκι, έχουμε να κάνουμε με ένα
αυτοκίνητο που έχει αποδείξει εδώ και χρόνια την αξία του,
αλλά αυτές ακριβώς οι ελάχιστες διαφορές είναι που κλίνουν τη
ζυγαριά υπέρ των Εγγλέζων.
Σχετική ισοπαλία έχουμε και στην κατανάλωση καυσίμου όπου οι
διαφορές δεν ξεπερνούν το ένα λίτρο στα 100 χλμ. κίνησης.
Αμφότερα τα αυτοκίνητα καταναλώνουν 23-24 λίτρα/100 χλμ., τιμή
που δεν θα πρέπει να κριθεί ως υπερβολική για το χαρακτήρα των
αυτοκινήτων.
Συμπέρασμα
Δεν υπάρχει νικητής σ_ αυτή την αντιπαράθεση, καθώς και τα δύο
αυτοκίνητα αποτελούν πραγματικά απόλυτες λύσεις. Αυτοί που
κινούνται περισσότερο στην άσφαλτο αλλά σαφώς δεν αγνοούν το
χώμα και τις κακοτράχαλες διαδρομές θα προτιμήσουν το Μεγάλο
Τσερόκι, όσοι βρίσκονται στην άλλη πλευρά και έχουν απαιτήσεις
για μεταφορές επιπλέον ατόμων ή φορτίων, κλίνουν υπέρ του
Ντισκάβερι.
Όσο για γι_ αυτούς που θα επιλέξουν _τυχαία_ το ένα από τα δύο
με διαφορετικά κριτήρια, είναι σίγουρο ότι δεν θα το
μετανιώσουν._4Τ.